سرمه اندیشه

« ندای هل من تائب»
حضرت رسول (ص) می فرمایند:
خداوند تبارک و تعالی در هر شب از ماه رمضان سه مرتبه فرماید: آیا سوال کننده ای هست تا خواسته ی او را به وی بدهم؟ آیا توبه کننده ای هست تا توبه ی او را بپذیرم؟ آیا آمرزش کننده ای هست تا او را بیامرزم؟ کیست به توانگر بی احتیاج و ادا کننده ی عادل قرض بدهد.
فرمود : برای خداوند تعالی در آخر هر روز از ماه رمضان موقع افطار هزار هزار آماده شده از آتش است ، آن گاه که شب و روز جمعه شد در هر ساعت از آن هزار هزار نفر ار آتش آزاد می کند ، که همه ی آنها مستحق عذاب بوده اند، آنگاه که آخر ماه رمضان شد خداوند به شمار آن چه از اول ماه تا آخر آزاد کرده آزاد می کند.

امام باقر صلوات الله عليه فرمودند:

نماز را بر افطار مقدّم مى دارى، مگر آن كه با گروهى باشى كه اوّل، افطار مى كنند. پس با آنان مخالفت نكن و با ايشان افطار كن،

وگرنه اوّل، نماز بخوان؛ چرا كه بهتر از افطار است و نمازت با حالت روزه نوشته مى شود و اين نزد من، محبوب تر است.

المقنعة: ۳۱۸.

وقتی ” عزت نفس ” داری کینه نمی ورزی،
همه را به یک اندازه دوست داری،خجالت نمی کشی،
خود را باور داری،خشمگین نمی شوی،
و همیشه مهربان هستی …
” انسان صاحب عزت نفس ” حرص نمی خورد،
همه چیز را کافی می داند، حسد نمی ورزد،
و خود را لایق می داند …
کسی که ” عزت نفس” دارد،
نیازی به رقص و پایکوبی و تظاهر به خوشی ندارد،
زیرا شادکامی را در درون خویش می جوید و می یابد …
“عزت نفس” باعث می شود،
برای بزرگداشت خود احتیاج به تحقیر دیگران نداشته باشید،
زیرا خوب می دانید هر انسان تحفه الهی است …
” انسان صاحب عزت نفس” همه را دوست خواهد داشت و به همه مهر خواهد ورزید.

فرق آرامش و آسایش:
آسایش یک امر بیرونی و آرامش یک پدیده ی درونی است.
مردم ممکن است آسایش زیادی باشند، اما معدود افرادی هستند که در آرامش زندگی میکنند.
آسایش یعنی راحتی در زندگی که با امکانات و ثروت خوب و زیاد به دست می آید هرآنچه دلشان بخواهد میخرند، هر کجا بخواهند میروند و …
آرامش را کسانی دارند که از درون سالم و سلامت هستند.
شاید بی چیز باشند اما دلشان خوش است به آنچه دارند راضی هستند.
چه خوب میشد که ما در عین آسایش، آرامش هم همراهمون بود.
آرامش + آسایش = خوشبختی