سرمه اندیشه

خداوند در سوره مبارکه مریم آیه 62 چنین می فرماید :

لا یسمعون فیها لغوا الا سلاما و لهم رزقهم فیها بکره و عشیا.

خداوند تبارک و تعالی در این آیه چنین می فرماید : کسانی که در بهشت برین جای دارند، در آنجا سخنان لغو و بیهوده نمی شنوند مگر سلامتی، و خداوند روزی را برای آنان صبح و شام در اختیار می گذارد.

از این آیه قرآن چنین نتیجه می گیریم که بهترین زمان غذا خوردن صبح و شام می باشد، به چند دلیل:

1- مدت زمان زیادی حدود چهارده ساعت بین سحر و افطار وجود دارد.

2- در این مدت غذای مصرف شده براحتی هضم و جذب شده و به مصرف سلولها خواهد رسید.

3- در این ماه مبارک نیز غذا را در صبح و شب استفاده می کنیم.

4- از یک نوع غذا بیشتر استفاده نکنیم. غذا را خوب بجویم.

5- از مصرف غذاهای مصنوعی و تبلیغی مانند : بامیه و ذولبیا و ماست و غیره خود داری کنیم.

6- با نعمتهای خوب پروردگار مانند: عسل، خرما و سایر نعمتهای دیگر روزه‌ خود را افطار کنیم.

7- بهتر است که در سحر از غذاهای پخته و سرخ کرده استفاده نکنیم.

8- پسندیده است که در سحر از غذاهای خام به علت سبکی معده استفاده کنیم و خوب بجویم.

9- بلافاصله بعد از اذان صبح بخواب نرویم.

10- هنگام افطار میتوانید از غذاهای پخته به مقدار مناسب استفاده کنید.

11- همراه غذا و یا بعد از آن از مایعات استفاده نشود.

12- از مصرف آش رشته در این ماه خود داری شود.

13- به جای آش رشته از آش جو مخصوص با کشک مرغوب و روغن زیتون و پودرگردو استفاده شود.

14- در این ماه عزیزان سعی کنند که از فرهنگ تغذیه قرآنی بهره مند شوید.

15- کم خوری و ساده خوری را سر لوحه زندگی خود قرار دهیم تا از مبتلا شدن به خیلی از بیماریها پیشگیری کنیم.

16- پیامبر گرامی اسلام در این زمینه چنین می فرماید : المعده بیت کل داء والحمیته راس کل دوا.

​?همسر شهید حججی در گفتگوی زنده تلفنی با برنامه جهان آرا:
?همسرم را هدیه کردم به حضرت زینب و از خدا و ایشان خواستم که ایشان را قبول کنند از من.

?همیشه ایشان می‌گفتند، غرق دنیا شده را جام شهادت ندهند. ایشان چیزی زیباتر از دنیا دیدند، شهادت، خدا و زیبایی را دیدند که حاضر شدند دنیا را رها کنند و بروند.

?قبل از اعزام در کار فروش کتاب بودند و بعد از استخدام در سپاه، کار در کتاب را به صورت پاره وقت انجام میدادند و پولش را برای اردوهای جهادی کنار می‌گذاشتند و خیلی روی مسائلی فرهنگی دغدغه داشتند.

?تصاویر اسارت ایشان که پخش شد به همه مردم حس غرور دست داده بود بخاطر این صلابتی دیده بودند. همه فکر می‌کنند داعشی اسیر دست آقا محسن بوده است. مردم حس غرور داشتند و تبریک می‌گفتند.

?انشالله من بتوانم ثمره زندگی با ایشان، علی آقای دوساله را مثل پدر و در مسیر پدر تربیت کنم و سرانجام زندگیشان ختم به شهادت شود.

​? به نام نامی سر، بسمه‌ تعالی سر

بلندمرتبه پیکر، بلندبالا سر

فقط به تربت اعلات، سجده خواهم کرد

که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت، هرجا سر

قسم به معنی لا یمکن الفرار از عشق

که پر شده است جهان، از #حسین سرتاسر

نگاه کن به زمین! ما رأیت إلا تن

به آسمان بنگر! ما رأیت إلا سر

?سری که گفت: «من از اشتیاق لبریزم

به سرسرای خداوند می‌روم با سر

هر آنچه رنگ تعلق، مباد بر بدنم

مباد جامه، مبادا کفن، مبادا سر.»

همان سری که “یحب الجمال” محوش بود

جمیل بود، جمیلا بدن، جمیلا سر

سری که با خودش آورد بهترین‌ها را

که یک به یک، همه بودن سروران را سر

?زهیر گفت: حسینا! بخواه از ما جان

حبیب گفت: حبیبا! بگیر از ما سر

?سپس به معرکه عابس، ” أجنّنی"گویان

درید پیرهن از شوق و زد به صحرا سر

?بنازم ” أم وهب” را، به پاره تن گفت

برو به معرکه با سر ولی میا با سر

?خوشا به حال غلامش، به آرزوش رسید

گذاشت آخر سر، روی پای مولا سر

چنان که یک تن دیگر به آرزوش رسید

?به روی چادر زهرا گذاشت سقا، سر

در این قصیده ولی آنکه حسن مطلع شد

همان سری است که برده برای لیلا سر

همان که احمد و محمود بود سر تا پا

همان سری که خداوند بود، پا تا سر

پسر به کوری چشمان فتنه کاری کرد

پر از علی شود آغوش دشت، سرتاسر

میان خاک، کلام خدا مقطعه شد

میان خاک؛ الف، لام، میم، طا، ها، سر

حروف اطهر قرآن و نعل تازه‌ي اسب

چه خوب شد که نبوده است بر بدن‌ها سر

تنش به معرکه سرگرم فضل و بخشش بود

به هرکه هرچه دلش خواست داد، حتی سر

جدا شده است و سر از نیزه‌ها درآورده است

جدا شده است و نیفتاده است از پا سر

صدای آیه کهف الرقیم می‌آید

بخوان! بخوان و مرا زنده کن مسیحا سر

بسوزد آن همه مسجد، بمیرد آن اسلام

که آفتاب درآورد از کلیسا سر

?عقیله، غصه و درد و گلایه را به که گفت؟

به چوب، چوبه محمل، نه با زبان، با سر

دلم هوای حرم کرده است می‌دانی

دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر 
تقدیم به شهید مدافع حرم بی سر.. #شهید_حججی

#سید_حمیدرضا_برقعی

آنگاه که آرزوهایم را به روی دیوار نوشتم نمی دانستم چشم نامحرمی بدان نظارگر است.آنگاه که مشق سکوتم را خواستم بر دیواره های تاریک شب بنویسم طوفانی آمد و آرامش مرا به یغما برد و آنگاه که درد بی کسی هایم را به رودخانه زلال صاف سپردم او با بی اعتنایی از کنار من گذشت

و آنگاه که فریادم را بر سر کو ها کشیدم تا بلکه آرام گیرم او نیز فریادم را پس داد و مرا قبول نکرد حالا با توام با تویی که حرف و دلم و درد تنهایی هامو صدای فریادم را که از سوز و زخم دل است را از پشت دیوارها و فاصله ها می شنوی تو چی تو هم می خواهی مرا تو این دنیای وانفسا تنها گذاری و مرا به حال خود رها کنی

خدای من من تنهام ، یارایی را برای یاری دهنده ام نیست دستم را بگیر که احساس می کنم هر چه بیشتر برای رهایی از مرداب سختی ها و دلتنگی های این دنیا دست و پا می زنم بیشتر در آن غرق می شوم و در آن فرو می روم یا پر پروازم ده یا…

گفته بودی هر گاه تو را به دهنه پرتگاه بردم

هراس مکن چون یا تو را از پشت خواهم گرفت یا به تو پرپرواز خواهم داد

خدای من خدای من وقتش فرا رسیده پس چرا کاری نمی کنی سنگ ریزه های زیر پایم در حال فرو ریختنند پس چرا یاریم نمی دهی .


همه در جست‌وجوي كوي تواند، بي‌ آن‌كه خوب تو را شناخته باشند. همه در هواي روي بهارند؛ بي آن‌كه از غصه زمستان، به تنگ آمده باشند.
همه در غربت شب، خوابيده‌اند، بي آن‌كه از صداي خروس سحري سراغ بگيرند.
پهناي شهر را وجب به وجب، گام به گام، كاويده‌ام. از نردبان‌هاي كوتاه و بلند مذاهب و مكتب‌ها، ايسم‌ها و فلسفه‌ها، از همه عبور كرده‌ام. رفته‌ام، فرو افتاده‌ام، برخاسته‌ام و خسته‌ام.
مي‌گويند تو گشايشي. فرج تويي. اين گشايش بايد شبيه يك گلستان باشد، پر از جوانه‌هاي صداقت. جايي براي تبسم بي‌دغدغه. من منتظرم.