سرمه اندیشه

نیرو‌های نظامی عربستان محله‌های معترضان عوامیه را نابود کرده و ساکنان این منطقه را مجبور به مهاجرت می‌کنند، آنها در یک اقدام برنامه‌ریزی شده، درحال انجام پاکسازی نژادی و مذهبی در عوامیه هستند.
علت درگیری نیرو‌های نظامی عربستان با مردم العوامیه این است که : شیعیان عربستان در منطقه شرق این کشور صد‌ها سال استقلال دارند، آن‌ها از مردم اصیل عربستان در طول تاریخ بوده و هستند.

با اشغال این مناطق، آزادی فعالیت دینی، مذهبی و آموزشی از آنها گرفته شد و در هیچکدام از مراکز اصلی سیاسی و اقتصادی استخدام نمی‌شوند و حتی مدیران مدارس هم از شیعیان انتخاب نمی‌شوند.

در نیرو‌های امنیتی و نظامی هیچکدام از فرزندان این شهروندان استخدام نمی‌شوند و هیچ وزیر، استاندار و فرمانداری از شیعیان این کشور نیست باوجود اینکه بیست درصد از جمعیت عربستان را تشکیل می‌دهند.

این جمعیت، خواهان آزادی فعالیت دینی و فرهنگی ونیز خواستار برقراری مساوات با بقیه شهروندان عربستانی و بدست آوردن حقوق اجتماعی و اقتصادی شان هستند. به این دلایل مرتبا مورد فشار قرارمی گیرند.

شیعیان عربستانی در العوامیه با کمترین اعتراضی به زندان انداخته شده و یا ترور می‌شوند، اگر صدایشان بلند شود آن‌ها را متهم به ارتباط با ایران می‌کنند، بخصوص در شرایطی که بین ایران و عربستان تنش سیاسی وجود دارد، فشار مضاعفی بر این شیعیان وارد می‌شود.

نیرو‌های نظامی عربستان محله‌هایی را که افراد معترض در آن‌ها سکونت دارند را نابود می‌کنند،و مردم رامجبور به مهاجرت می‌کنند. آن‌ها در یک اقدام برنامه ریزی شده، درحال انجام پاکسازی نژادی و مذهبی هستند.

اعتراضات بوده، هست و خواهد بود و متهم کردن ایران به اینکه پشت سر این اتفاقات است نوعی فرافکنی است.

با وجود سرکوب‌هایی که عربستان در این منطقه انجام می‌دهد، امکان بروز انقلاب مردمی وجود دارد، : مردم نمی‌خواهند کودتا کنند و انقلاب خونینی راه بیندازند آن‌ها خواستاربهره مندی از حقوق مسلم انسانی و مساوی با بقیه شهروندان عربستان هستند.

روستایی در قزوین با نام روستای زرگر وجود دارد که مردم آن مانند دیگر روستاهای کشورمان به کار دامداری و کشاورزی مشغولند. اما چیزی در آن ها وجود دارد که آن ها متفاوت از دیگر مردم ایران کرده است. مردم روستای زرگر به زبان رومانو صحبت می کنند و برای نوشتن از حروف لاتین استفاده می کنند. با ما همراه باشید تا با مردم این روستا و داستانشان آشنا شوید. با همگردی برای دانستنی های بیشتر در مورد یکی از روستاهای قزوین همراه باشید.

روستای زرگر یکی از روستاهای استان قزوین است که مانند تمامی روستاهای ایران زنان و مردان آن پای به پای هم برای گذران زندگی شان کار می کنند. در این روستا مردان به کار دامداری مشغولند و زنان نیز مانند زمان قدیم همچنان مشک می زنند، شیر می دوشند، نان می پزند و این گونه زندگی شان را می گذرانند.
مردمی که در این روستا زندگی می کنند، چهارشانه هستند و چهره ای آفتاب سوخته دارند. قطعا وقتی وارد این روستا شوید، حال و هوایی مانند دیگر روستاهای ایران را مشاهده خواهید کرد. اما نکته ای در این جا وجود دارد که این روستا را از سایر نقاط متمایز می کند. زبان مادری شان! زبان مادری مردم روستای زرگر، رومانو می باشد که به آن زبان زرگری نیز می گویند. البته این زبان زرگری با آن زبانی که در ذهن شماست متفاوت است. مردم روستای زرگر به زبان رومانو صحبت می کنند و به لاتین می نویسند و این شاید کمی عجیب به نظر برسد.

روایت های زیادی از مردم این روستا وجود دارد. اما چیزی که در اغلب آن ها مشترک است، این است که آن ها اصالتا ایرانی نیستند و سال های پیش از جایی دیگر به این کشور آمده اند.
براساس یک روایت رومانوها طایفه ای هستند که قرن ها پیش، از طریق مرزهای شمالی ایران وارد کشور شده اند و به دلیل زندگی عشایری که داشتند در بخش های مختلف ایران پخش شدند. آن ها به مرور زمان از زندگی عشایری خود دست کشیده و کشاورزی و دامداری را برای گذران زندگی خود انتخاب کردند و در یک روستا در کنار هم جمع شدند.
اما روایتی دیگر زرگرهای را مردمانی می داند که در جنگ بین ایران و روم به دست پادشاه ایران اسیر شدند. اما به این دلیل که مردانی نیرومند و قوی بودند، مورد عفو پادشاه قرار گرفته و آزاد شدند. از آن پس در روستایی در نزدیکی قزوین سکنی گزیدند.
روایتی نیز مبنی بر ایرانی بودن رومانوها وجود دارد. بر اساس این عقیده رومانو های ایرانی هایی هستند که جزو سربازان قزلباش شاه عباس صفوی بودند. برخی نیز معتقدند به دلیل شجاعت و جنگجو بودن زرگرها، آن ها هیچ گاه نتوانستند به حکومت زمان خود سازش داشته باشند. از این رو، حاکم زمانه به خاطر ترس از آن ها و این که خطری برایشان ایجاد نکنند، آن ها را در نقاط مختلف دنیا پخش کردند.
اما جدا از این روایات زرگرها خودشان را مردمانی از کشور رومانی یا یونان می دانند و گاهی با استناد به زبانشان، خود را ایتالیایی معرفی می کنند. اما چیزی که واضح است این است که هیچ کس دقیقا نمی داند آن ها از کجا آمده اند و متعلق به کدام کشور هستند.
رومانو های اروپایی دارای یک تشکیلات منظم 18 هزار نفره از همزبانان خود هستند که سالانه در یک نشست در ترکیه شرکت می کنند. اما رومانوهای روستار زرگر جدا و آواره از همه مانده اند و اصلا معلوم نیست از کجا آمده اند. چند سال پیش تعدادی از جوانان تحصیل کرده روستا با پخش کردن لغاتی به زبان رومانو در اینترنت، از مردم دنیا خواستند تا اگر با این زبان آشنایی دارند به ایران بیایند. در پی این درخواست، سه مسافر فرانسوی و انگلیسی به این روستا آمدند و از یافتن افرادی که هم زبانشان بودند بسیار خوشحال شدند. اما چیزی که باعث تعجب آن ها شده بود ترکیب زبان رومانو با زبان فارسی و ترکی بود و این ترکیب باعث تغییر در تلفظ مردم روستای زرگر با شکل اصیل اروپایی آن شده بود.

زبان رومانو

زبان رومانو

فقط زرگرها هستند که از این زبان سردرمی آورند. اگر با کسی که زبانش رومانویی است وارد صحبت شوید قطعا چیزی متوجه نخواهید شد. در این زبان حتی کلمات هم غیر قابل تشخیص هستند. یکی از اهالی روستا که به سرهنگ معروف است، به رومانو و تاریخچه آن مسلط تر از سایر افراد است. سرهنگ در جنگ ایران و عراق شرکت داشته و چند بی سیم چی زرگر نیز در این جنگ با او همراه بودند. به گفته سرهنگ زمانی که قرار بود تا پیام مهمی را از طریق بی سیم انتقال دهند، از بی سیم چی های زرگری استفاده می کردند. زیرا عراقی ها متوجه زبان آن ها نمی شدند.
اما اگر به این روستا سفر کنید، مردمانش آن قدر مهربان هستند که سعی می کنند آرام تر صحبت کنند و کلمات را شمرده تر ادا کنند تا شما هم چیزی از حرفشان را متوجه شوید. “قمیل” به معنای شتر است که به انگلیسی به آن “کمل” می گویند. زرگرها “ک” را “ق” تلفظ می کنند. آن ها به خانواده، “فاملا” می گویند و به فلفل “پپری” می گویند. اگر دقت کنید متوجه می شوید که زبانشان شباهت زیادی که کلمات انگلیسی دارد.
آن ها چهره شان هم شبیه آریایی هاست و هم شبیه گلادیاتورها و وایکینگ ها، اما اکنون خود را یک ایرانی می دانند و می نویسند :

meen iranisom (من ایرانی هستم)
kato dayatar oyolom (اینجا از مادر متولد شدم)
irani boot manga (و کشورم را دوست دارم)

رومانو ها مردمانی مهمان نواز و مهربان هستند و از عزیزترین مهمانانشان با “آیرانه سی” پذیرایی می کنند. آیرانه سی دوغی است که یک قاق غذاخوری کره روی آن را گرفته و در آن از تکه های یخ برای خنک شدن استفاده می شود.

روستایی در قزوین با نام روستای زرگر وجود دارد که مردم آن مانند دیگر روستاهای کشورمان به کار دامداری و کشاورزی مشغولند. اما چیزی در آن ها وجود دارد که آن ها متفاوت از دیگر مردم ایران کرده است. مردم روستای زرگر به زبان رومانو صحبت می کنند و برای نوشتن از حروف لاتین استفاده می کنند. با ما همراه باشید تا با مردم این روستا و داستانشان آشنا شوید. با همگردی برای دانستنی های بیشتر در مورد یکی از روستاهای قزوین همراه باشید.

روستای زرگر یکی از روستاهای استان قزوین است که مانند تمامی روستاهای ایران زنان و مردان آن پای به پای هم برای گذران زندگی شان کار می کنند. در این روستا مردان به کار دامداری مشغولند و زنان نیز مانند زمان قدیم همچنان مشک می زنند، شیر می دوشند، نان می پزند و این گونه زندگی شان را می گذرانند.
مردمی که در این روستا زندگی می کنند، چهارشانه هستند و چهره ای آفتاب سوخته دارند. قطعا وقتی وارد این روستا شوید، حال و هوایی مانند دیگر روستاهای ایران را مشاهده خواهید کرد. اما نکته ای در این جا وجود دارد که این روستا را از سایر نقاط متمایز می کند. زبان مادری شان! زبان مادری مردم روستای زرگر، رومانو می باشد که به آن زبان زرگری نیز می گویند. البته این زبان زرگری با آن زبانی که در ذهن شماست متفاوت است. مردم روستای زرگر به زبان رومانو صحبت می کنند و به لاتین می نویسند و این شاید کمی عجیب به نظر برسد.

روایت های زیادی از مردم این روستا وجود دارد. اما چیزی که در اغلب آن ها مشترک است، این است که آن ها اصالتا ایرانی نیستند و سال های پیش از جایی دیگر به این کشور آمده اند.
براساس یک روایت رومانوها طایفه ای هستند که قرن ها پیش، از طریق مرزهای شمالی ایران وارد کشور شده اند و به دلیل زندگی عشایری که داشتند در بخش های مختلف ایران پخش شدند. آن ها به مرور زمان از زندگی عشایری خود دست کشیده و کشاورزی و دامداری را برای گذران زندگی خود انتخاب کردند و در یک روستا در کنار هم جمع شدند.
اما روایتی دیگر زرگرهای را مردمانی می داند که در جنگ بین ایران و روم به دست پادشاه ایران اسیر شدند. اما به این دلیل که مردانی نیرومند و قوی بودند، مورد عفو پادشاه قرار گرفته و آزاد شدند. از آن پس در روستایی در نزدیکی قزوین سکنی گزیدند.
روایتی نیز مبنی بر ایرانی بودن رومانوها وجود دارد. بر اساس این عقیده رومانو های ایرانی هایی هستند که جزو سربازان قزلباش شاه عباس صفوی بودند. برخی نیز معتقدند به دلیل شجاعت و جنگجو بودن زرگرها، آن ها هیچ گاه نتوانستند به حکومت زمان خود سازش داشته باشند. از این رو، حاکم زمانه به خاطر ترس از آن ها و این که خطری برایشان ایجاد نکنند، آن ها را در نقاط مختلف دنیا پخش کردند.
اما جدا از این روایات زرگرها خودشان را مردمانی از کشور رومانی یا یونان می دانند و گاهی با استناد به زبانشان، خود را ایتالیایی معرفی می کنند. اما چیزی که واضح است این است که هیچ کس دقیقا نمی داند آن ها از کجا آمده اند و متعلق به کدام کشور هستند.
رومانو های اروپایی دارای یک تشکیلات منظم 18 هزار نفره از همزبانان خود هستند که سالانه در یک نشست در ترکیه شرکت می کنند. اما رومانوهای روستار زرگر جدا و آواره از همه مانده اند و اصلا معلوم نیست از کجا آمده اند. چند سال پیش تعدادی از جوانان تحصیل کرده روستا با پخش کردن لغاتی به زبان رومانو در اینترنت، از مردم دنیا خواستند تا اگر با این زبان آشنایی دارند به ایران بیایند. در پی این درخواست، سه مسافر فرانسوی و انگلیسی به این روستا آمدند و از یافتن افرادی که هم زبانشان بودند بسیار خوشحال شدند. اما چیزی که باعث تعجب آن ها شده بود ترکیب زبان رومانو با زبان فارسی و ترکی بود و این ترکیب باعث تغییر در تلفظ مردم روستای زرگر با شکل اصیل اروپایی آن شده بود.

زبان رومانو

زبان رومانو

فقط زرگرها هستند که از این زبان سردرمی آورند. اگر با کسی که زبانش رومانویی است وارد صحبت شوید قطعا چیزی متوجه نخواهید شد. در این زبان حتی کلمات هم غیر قابل تشخیص هستند. یکی از اهالی روستا که به سرهنگ معروف است، به رومانو و تاریخچه آن مسلط تر از سایر افراد است. سرهنگ در جنگ ایران و عراق شرکت داشته و چند بی سیم چی زرگر نیز در این جنگ با او همراه بودند. به گفته سرهنگ زمانی که قرار بود تا پیام مهمی را از طریق بی سیم انتقال دهند، از بی سیم چی های زرگری استفاده می کردند. زیرا عراقی ها متوجه زبان آن ها نمی شدند.
اما اگر به این روستا سفر کنید، مردمانش آن قدر مهربان هستند که سعی می کنند آرام تر صحبت کنند و کلمات را شمرده تر ادا کنند تا شما هم چیزی از حرفشان را متوجه شوید. “قمیل” به معنای شتر است که به انگلیسی به آن “کمل” می گویند. زرگرها “ک” را “ق” تلفظ می کنند. آن ها به خانواده، “فاملا” می گویند و به فلفل “پپری” می گویند. اگر دقت کنید متوجه می شوید که زبانشان شباهت زیادی که کلمات انگلیسی دارد.
آن ها چهره شان هم شبیه آریایی هاست و هم شبیه گلادیاتورها و وایکینگ ها، اما اکنون خود را یک ایرانی می دانند و می نویسند :

meen iranisom (من ایرانی هستم)
kato dayatar oyolom (اینجا از مادر متولد شدم)
irani boot manga (و کشورم را دوست دارم)

رومانو ها مردمانی مهمان نواز و مهربان هستند و از عزیزترین مهمانانشان با “آیرانه سی” پذیرایی می کنند. آیرانه سی دوغی است که یک قاق غذاخوری کره روی آن را گرفته و در آن از تکه های یخ برای خنک شدن استفاده می شود.

تکامل زبان درست مانند تکامل بیولوژیکی است که با دقت فراوان و نسل به نسل اتفاق می افتد. بنابراین هیچ گونه نقطه ی بارز شکستی بین یک زبان و زبان دیگری که از دل آن برآمده نیست. به همین دلیل غیرممکن است که بگوییم یک زبان از دیگری قدیمی تر است؛ تمامی زبان ها قدمتی به اندازه ی عمر بشریت دارند. با این اوصاف تمام زبان هایی که در ادامه ی مطلب به آنها می پردازیم نکته ی خاصی برای ارائه دارند، کیفیتی باستانی که آنها را از زبان های دیگر متمایز می گرداند

1- عبری Hebrew
عبری نمونه ای جالب است چرا که این زبان از حدود سال های 400 بعد از میلاد دیگر مورد استفاده ی روزمره قرار نگرفت، ولی در عوض به عنوان زبان عبادت یهودیان سراسر دنیا حفظ شد. هرچند با ظهور صهیونیسم در قرن 19 ام و بیستم میلادی، زبان عبری وارد فرایند احیا شد تا بتواند به زبان رسمی اسرائیل تبدیل شود. در حالیکه ورژن مدرن امروزی از ورژن کتاب مقدس متمایز است، آن دسته از افرادی که عبری زبان مادری شان است می توانند به طور کامل معنی متون عهد عتیق و خطوط به هم پیوسته ی آن را بفهمند. از آنجا که زبان مادری نخستین افرادی که زبان عبری مدرن را مورد استفاده قرار دادند، اغلب ییدیش Yiddish بوده، این زبان عبری مدرن به شکل های گوناگون از سایر زبان های یهودی نیز تاثیر پذیرفته است.

2- تامیل Tamil
تامیل به عنوان زبان رسمی سری لانکا و سنگاپور که حدود 78 میلیون نفر به آن صحبت می کنند، تنها زبان کلاسیکی است که از تمام فرایند حرکت به سمت دنیای مدرن جان سالم به در برده است. این زبان که جزئی از خانواده زبان دراویدی (مشتمل بر تعدادی از زبان های بومی جنوب و شرق هند) محسوب می شود، زبان رسمی ایالت تامیل نادو نیز می باشد. محققان کتیبه هایی به زبان تامیل پیدا کرده اند که تاریخ آنها به قرن سوم قبل از میلاد باز می گردد و نکته ی جالب اینجاست که این زبان از آن زمان تاکنون نیز مورد استفاده بوده است. برخلاف سانسکریت (یکی دیگر از زبان های هندی باستانی) که حدود سال های 600 قبل از میلاد از استفاده افتاده و به زبانی برای عبادت تبدیل شد، تامیل تا به امروز فرایند توسعه ی خود را ادامه داده و هم اکنون بیستمین زبان پر استفاده ی دنیا می باشد.

کهن ترین زبان های جهان که همچنان مورد استفاده هستند!

3- لیتوانیایی Lithuanian
خانواده ی بیشتر زبان های اروپایی، هند و اروپایی است، اما این زبان ها 3500 سال قبل از میلاد مسیح از هم تفکیک شده و ده ها زبان دیگر مانند آلمانی، ایتالیایی و انگلیسی از درون آنها ایجاد شد؛ زبان هایی که به مرور تمام ویژگی های مشترک اولیه خود را از دست دادند. اما در این میان، یک زبان در شاخه ی زبانی بالتیک از خانواده ی هند و اروپایی است که بیشترین ویژگی های نمونه ی اصلی هند و اروپایی (PIE) را حفظ کرده و زبان شناسان مدعی هستند که این زبان 3500 سال قبل از میلاد مسیح نیز مورد استفاده بوده است. زبان لیتوانیایی نسبت به هم خانواده های خود، بیشترین میزان آواها و قواعد گرامری PIE را حفظ نموده و به همین دلیل است که می توان آن را یکی از قدیمی ترین زبان های جهان به حساب آورد.

کهن ترین زبان های جهان که همچنان مورد استفاده هستند!

4- فارسی Farsi
همانگونه که همه ی شما می دانید فارسی زبان رایج کشورهای ایران، افغانستان و تاجیکستان است. احتمالا راجع به پارسی Persian نیز شنیده اید؛ فارسی و پارسی هر دو در واقع یکی هستند. فارسی در حقیقت از نوادگان مستقیم همان پارسی قدیمی است که زبان امپراطوری پارسی نیز بوده است. پارسی مدرن از حدود سال های 800 بعد از میلاد روی کار آمد و یکی از نکاتی که آن را از بسیاری از زبان های مدرن دیگر جدا می کند این است که تغییر این زبان از آن زمان تاکنون بسیار اندک بوده است. فارسی زبانان مدرن امروزی می توانند نوشته ای از حدود سال 900 بعد از میلاد را انتخاب کرده و بدون مشکلاتی که به طور مثال یک انگلیسی زبان در حال خواندن متون شکسپیر با آن روبروست، با دشواری بسیار کمتری و حتی به راحتی آن را بخوانند.

5- ایسلندی Icelandic
زبان ایسلندی نیز یک زبان هند و اروپایی اما از شاخه ی ژرمن شمالی است ( تنها برای اینکه معیار مقایسه ای به شما بدهیم باید بگوییم که زبان انگلیسی نیز یک زبان هند و اروپایی اما از شاخه ی ژرمن غربی است). بسیاری از زبان های ژرمانیک خود را ساده کرده اند و در این جریان بسیاری از ویژگی هایی که سایر زبان های هند و اروپایی داشته اند را از دست داده اند (شما احتمالا هیچ گاه به نمونه ای در این مورد برنخورده اید، مگر اینکه لاتین یا اسلاو خوانده باشید)، اما زبان ایسلندی بسیار محافظه کارانه رشد کرده و در این مسیر بسیاری از ویژگی های خود را حفظ نموده است. حکمروایی دانمارکی این کشور بین قرن چهاردهم تا بیستم نیز تاثیر اندکی بر این زبان داشته است. بنابراین از زمانی که مهاجران نورس این زبان را با خود به این کشور آوردند تقریبا بدون تغییر باقی مانده و به همین خاطر ایسلندی زبانان می توانند حماسه های قرون گذشته ی خود را به راحتی بخوانند.

6- مقدونیه ای Macedonian
خانواده ی زبانی اسلاو که شامل روسی، لهستانی، چک و کرواسیایی است به نسبت زبان های دیگر جوان محسوب می شود. آنها تنها زمانی از جد مشترک خود یعنی زبان اسلاوی رایج یا اصیل جدا شدند که سیریل و متودیوس این زبان را استاندارد نموده، برای آن الفبا ساختند و زبانی ایجاد کردند که امروز با نام زبان اسلاوی قدیمی کلیسا خوانده می شود. آنها سپس در قرن نهم این زبان را با خود به شمال بردند و آنجا جایی بود که اسلاو به مسیحیت تبدیل شد. آنها به احتمال زیاد از جایی در شمال یونان آمده بودند؛ جایی که امروز با نام مقدونیه شناخته می شود و زبان مقدونیه ای (درکنار فامیل های بلغاری نزدیک خود) زبانی است که امروز بیشترین نزدیکی را به زبان اسلاوی قدیمی کلیسا دارد.

کهن ترین زبان های جهان که همچنان مورد استفاده هستند!

7- باسک Basque
زبان باسکی راز نهایی زبان شناسی است. این زبان توسط برخی از مردم باسک که در فرانسه و اسپانیا زندگی می کنند صحبت می شود، اما کاملا با هر زبان رومی دیگری (فرانسه و اسپانیایی در این دسته قرار می گیرند) نامرتبط است. زبان شناسان چندین دهه در مورد ارتباط این زبان با دیگر زبان ها نظریه پردازی کرده اند، اما هیچ کدام از این تئوری ها نتوانسته آنها را به پاسخ برساند. تنها نکته ی واضح ماجرا اینجاست که این زبان قبل از ورود زبان های رومی در این مناطق وجود داشته است. به عبارتی قدمت این زبان به مدت ها قبل از اینکه رومن ها لاتین را به این مناطق بیاورند و فرانسوی و اسپانیایی از دل آن زاده شوند، باز می گردد.

8- فنلاندی Finnish
زبان فنلاندی ممکن است که تا قرن شانزدهم میلادی مکتوب نشده باشد، اما مانند هر زبان دیگری تاریخی دارد که به مدت ها قبل از آن باز می گردد. این زبان متعلق به خانواده ی Finno-Ugric است که زبان های دیگری همچون استونیایی، مجارستانی و چندین زبان کوچک تر که توسط اقلیت هایی در سیبری صحبت می شوند نیز در آن گروه قرار می گیرند. جالب است بدانید که زبان فنلاندی در طول قرن ها بسیاری از کلمات خود را از سایر خانواده های زبانی قرض گرفته است. در بسیاری از موارد، زبان فنلاندی این کلمات قرضی را به شکل اصلی خودشان (نسبت به زبانی که از آن آمده اند) نزدیک تر نگه داشته است. کلمه ی مادر aiti به عنوان مثال از زبان گوتیک آمده که دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد؛ یا به عنوان مثال کلمه ی پادشاه kuningas ازکلمه ی ژرمن kuningaz گرفته شده که دیگر در هیچ کدام از زبان های ژرمن وجود ندارد.

9- گرجستانی Georgian
منطقه ی قفقاز کانونی واقعی برای زبان شناسان است. زبان های اصلی سه کشور جنوبی قفقاز یعنی ارمنستان، آذربایجان و گرجستان از سه خانواده زبانی متفاوت می آیند که به ترتیب هند و اروپایی، Turkic و Kartvelian هستند. زبان گرجستانی بزرگترین زبان Kartvelian و تنها زبان قفقازی با یک سنت ادبی کهن است. حروف الفبای زیبا و خاص آن نیز تقریبا قدیمی هستند (گمان می رود که قرن سوم میلادی از زبان آرامی اقتباس شده باشد). درست است که گرجستانی مانند زبان باسک یک جزیره ی زبانی نیست اما در کل تنها چهار زبان Kartvelian یافت می شوند که توسط اقلیت هایی در گرجستان صحبت می شوند و تمام آنها با هر زبان دیگری در دنیا کاملا نامرتبط می باشند.

10- زبان اسکاتلندی ایرلندی Irish Gaelic
هرچند امروزه زبان اسکاتلندی ایرلندی به عنوان یک زبان بومی تنها توسط اکثریتی نسبتا کوچک از مردم ایرلند صحبت می شود، اما این زبان تاریخی طولانی پشت خود دارد. این زبان عضو شاخه ی سلتی از زبان های هند و اروپایی است و قبل از رسیدن تاثیرات ژرمن در جزایری که امروز بریتانیای بزرگ و ایرلند خوانده می شوند، وجود داشته است. اسکاتلندی ایرلندی همان زبانی است که از آن اسکاتلندی و Manx ( که قبلا در جزیره Man استفاده می شده) به وجود آمده اند، اما آنچه این زبان را ارزشمند کرده این است که زبان اسکاتلندی ایرلندی در اروپای غربی قدیمی ترین ادبیات بومی را دارد. در حالیکه سایر بخش های اروپا زبان های خود را صحبت کرده و به لاتین مطالب خود را می نوشتند، ایرلندی ها تصمیم گرفتند که به زبان خاص خود بنویسند.

آیا می دانستید سنگاپور از نظر تنوع مذاهب مقام اول در دنیا را دارد؟

سنگاپور جایی است که به داشتن تنوع مذهبی و بردباری در این زمینه معروف است. علاوه بر اینها تنوع جمعیتی سنگاپور را هم در نظر بگیرید و آن زمان دیگر برای شما عجیب نخواهد بود اگر دریابید که که سنگاپور در گزارش تحقیقات Pew در سال 2014، از نظر تنوع مذاهب مقام اول را در دنیا کسب کرده است!

این مطالعه توسط مرکز تحقیقاتی Pew در واشنگتن دی سی انجام شده و کشورها بر اساس میزان تنوع مذهبی خود امتیاز 1-10 دریافت می کنند که عدد 10 بیشترین تنوع را نشان می دهد. این مطالعه شاخص تنوع مذهبی را بر اساس درصد جمعیتی که وارد یکی از شاخه های بودایی، مسیحی، هندو، یهودی، مسلمان، سایر مذاهب و بی دین می شوند، محاسبه می کند. عدد این شاخص برای سنگاپور و از میان 232 کشور مورد مطالعه 9 بوده است.

بر اساس آمار سال 2015، 33% جمعیت شهرهای سنگاپور بودایی، 14% مسلمان، 19% مسیحی، 11% تائویی، 5% هندو بوده و 18% نیز طرفدار دین خاصی نیستند (توجه کنید که این آمار و مطالعه ی مرکز تحقیقاتی Pew غیر شهروندان را در بر نمی گیرند که خود به تنهایی 20% جمعیت سنگاپور را شامل می شوند.) این تنوع مذهبی را می توان در گوشه گوشه ی این کشور ملاحظه نمود: تنها با گذر از سه بلوک خیابان South Bridge از خیابان Cross تا Smith در محله ی چینی ها شما از کنار یک مسجد جامع، معبد و معبد Buddha Tooth Relic رد می شوید و تمام این ها در امتداد یک خیابان واحد قرار دارند.

یکی دیگر از محله های عالی برای مشاهده ی تنوع مذهبی سنگاپور، هند کوچک است. انجمن میراث ملی به تازگی سه تور پیاده برای مشاهده ی جاذبه های این محله ترتیب داده تا گردشگران را به بازدید از این مکان تشویق کند. تور Walk of Faiths از کنار 11 ساختمان مذهبی عبور می کند که از آن جمله می توان به مسجد عبد الغفور، کلیسای نور حقیقی، کلیسای متودیست معابد و بسیاری مکان های دیگر اشاره نمود.

سنگاپور همچنین با جشن گرفتن و بها دادن به تاریخ ها و رویدادهای شاخص هر گروه مذهبی، این تنوع را تشویق هم می کند. در سنگاپور تعطیلات رسمی از جشن پاک و هاری رایا تا دیوالی وجود دارند و انجمن های اجتماعی به صورت همزمان برنامه های بزرگی مانند جشن سال نو چینی برگزار می کنند.