سرمه اندیشه

اگر انسان موفق به قضای روزه نشد، می تواند وصیت کند که پس از مرگ کسی را برای آن اجیر کنند.

قضای روزه
اجیر کردن دیگری برای قضای روزه، در حالی که خود شخص زنده است، جایز نیست و خود او باید هر زمان توانایی پیدا کرد، آن را به جا آورد.
بلی، اگر انسان موفق به قضای روزه نشد، می تواند وصیت کند که پس از مرگ کسی را برای آن اجیر کنند.
منبع:
امام، العروه الوثقی مع تعلیقات، ج1، (صلاه الاستیجار)، قبل از م 1؛ خامنه ای، صافی، سبحانی و مکارم: استفتا؛ سیستانی، العروه الوثقی مع تعلیقه، ج2، (صلاه الاستیجار)، قبل از م 1 و مهاج الصالحین، ج1، (صلاه الاستیجار)،‌ قبل از م 752.

خــداوند به حضرت داوود (ع) وحی فرمود: ای داوود! به مردم روی زمین از قول مـــن بگو :

هر کس مرا دوست بدارد دوست من است و من همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند

و مونس کسی هستم که با مـــــن هم صحبت شود
کسی را بر می گزینم که مـــرا اختیار کند
مطیع کسی هستم که از مـــــن اطاعت کند
هر بنده ای که مـرا دوست بدارد و من از قلب او این محبّت را ببینم، چنان او را دوست می دارم که کسی بر وی سبقت نگرفته باشد
و هر کس حقیقتا مــــرا طلب کند، مـــرا می یابد و هر کس غیر از م‍ــن را طلب کند هرگز مــــرا نمی یابد
پس ای مردم روی زمین !
غرور های خود را از خود دور کنید و به سوی کرامت و مصاحبت مـــن بیایید.
با مـــن مجالست و اُنس بگیرید،تا مـــن هم با شما مأنوس شوم و به محبّت شما پیشدستی کنم