سرمه اندیشه

آیات بیداری از نگاه قرآن چیست؟
زمین بیدار شده و در بیداری است و همه چیز بیدار است و همه چیز برای ما خلق شده و بیدار هستند و از همه بیدارتر انسان باید باشد . بیداری در ابتدا امر باید راجع به خودمان باشد .تا انسان دچار غفلت و خودفراموشی و خدا فراموشی نشود.

بیداری و هوشیاری و تدبیر منزل و درآمد و سهیمه انسان از بیداری از نگاه قرآن وجود دارد والبته این سطح ظاهری است . جای این سوال است در طول روز آیا چند بار ما جرات داریم و از خودمان می پرسیم که ما چه می کنیم و این کاری را که الان انجام می دهیم برای چیست برای رضای خدا و ذخیره آخرت من است یا برای خودم و شهرتم است ؟ آیا واقعا بیدارم و حواسمون است به این بیداری ظاهری می گویند

عمیق تر از این ، آن است که خداوند منان در آیه 18 سوره حشر قرآن می فرماید :

یا ایها الذین امنوا اتقوا الله و لتنظر نفس ما قدمت لغد و اتقوا الله ان الله خبیر بما تعملون: ای کسانی که ایمان آورده اید، از خدا بترسید و باید هر انسانی مراقب اعمالی که از پیش ، برای فردایش فرستاده باشد و از خدا بترسید، بدرستی که خدااز آنچه می کنید باخبر است.

نفس در این آیه ((ولتنظر نفس)) نکره است ( باید نفسی از نفس ها نگاه کند که ببیند برای قیامتش چه می کند)

علامه طباطبایی می فرماید علت نکره آمدن نفس یعنی اصلا این مشتری ندارد و افراد بسیار کمی به سراغشان می روند و حتی از مومنین هم بسیار کم به سراغشان می روند که محاسبه کنند و آیا این در آینده مایه شقاوت است یا سعادت. در حالی که همه اش برای دنیا ما می باشد در حالی که قرآن می گوید هوشیار نیستید و باید هوشیار باشید

این کلمه و لتنظر نفس ما قدمت لغد را بین دو امر تقوا قرار داده است یا ایهاالذین آمنوا ( ای اهل ایمان خدا پروایی داشته باشید ) ولتنظر نفس واتقوالله ( باید ببیند برای فردایش این نفس چه می کند ) ان الله خبیر والذین نسواالله.

نباشید مثل آنهایی که خدا را فراموش می کنند و این باعث خود فراموشی می‎شود

همیشه از خودمان بپرسیم و محاسبه کنیم که حاسبوا قبل ان تحاسبوا و موتوا قبل ان تموتوا

اگر این کار را انجام ندهیم تکوینا ما آخرش خودمان را فراموش می کنیم و به همین گرفتاری می افتیم، خودفراموشی یعنی در بین زنده ها هستیم ولی مرده ایم

این همه در قرآن امر به تعقل و تدبر در قرآن شده است همه اش برای این است که می گوید ای انسان پایش نخوابید و بیدار باشید .

در اسلام نسبت به دیگران حسن ظن داشته باشید ولی نسبت به خودتان سوء ظن داشته باشید چرا که در روایات آمده است طوبی لمن قد شغله عیبه عن عیوب الناس .(1)