سرمه اندیشه

یاد و نام و خاطرات امیرالمومنین(ع) برای چیست؟ در درجه‌‌ی اول برای این است که ما این فرصت را برای خود به وجود آوریم که از او تبعیت کنیم. شیعه، یعنی تابع. اگر تبعیت و پیروی از او نباشد، نسبت دادن خود به او، ظلم به او خواهد بود. علاوه بر این، با معرفی چهره‌ی آن بزرگوار می‌توانیم مسئله‌ی اصلی اسلام را که اداره‌ی جوامع بشری با نظام اسلامی و با دستور اسلامی است در ذهن و دل مردم این زمان روشن کنیم. محور همه چیز، حکومت چند ساله‌ی امیرالمومنین است؛ لذا ما از آنچه که درباره آن بزرگوار می‌گوییم، باید قصدمان تبعیت باشد. البته این را باید تاکید کنم که در روزگار ما که نظام اسلامی به پیروی از دستورات اسلام بر سر کار آمده است، آن کسانی که در درجه‌ی اول وظیفه دارند از امیرالمومنین پیروی کنند، مسئولان و صاحبان مناصب در نظام اسلامی‌اند.

امیرالمومنین(ع) هم خطاب به مسئوولان مطالبی را فرموده است و هم خطاب به آحاد مردم، آنچه که خطاب به آحاد مردم است، عمدتا خطاب به مسئولان هم هست؛ اما آنچه که خطاب به مسئولان است، فقط خطاب به خود آنهاست؛ که این در نامه‌های امیرالمؤمنین – چه نامه‌ی معروف آن حضرت به مالک اشتر، چه بقیه‌ی نامه‌هایی که به استانداران و کارگزاران نظام خودشان می‌نوشتند – منعکس است.

امروز ما – هم مسئولان و صاحبان مناصب در جمهوری اسلامی و هم آحاد مردم – به شدت احتیاج داریم که این دستورات و توصیه‌ها را بشناسیم و به آنها عمل کنیم. اگر به این دستورات عمل کردیم، آنگاه «کنتم خیر امة اخرجت للناس»(1) تحقق پیدا خواهد کرد؛ یعنی امتی خواهیم شد که وقتی همه‌ی دنیا به ما نگاه می‌کنند، می‌توانند از ما سرمشق بگیرند و ما را اسوه‌ی خودشان قرار بدهند.(خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران 1379/9/25)