سرمه اندیشه

شب سرنوشت‏ ساز
قال الصادق (عليه السلام) : راس السنة ليلة القدر يكتب فيها ما يكون من السنة الى السنة.
امام صادق (عليه السلام) فرمود: آغاز سال (حساب اعمال) شب قدر است. در آن شب برنامه سال آينده نوشته مى‏شود. (وسائل الشيعه، ج 7 ص 258 ح 8 )

برترى شب قدر
قيل لابى عبد الله (عليه السلام) :كيف تكون ليلة القدر خيرا من الف شهر؟ قال: العمل الصالح فيها خير من العمل فى الف شهر ليس فيها ليلة القدر.
از امام صادق (عليه السلام) سوال شد: چگونه شب قدر از هزار ماه بهتر است؟ حضرت فرمود: كار نيك در آن شب از كار در هزار ماه كه در آنها شب قدر نباشد بهتر است. (وسائل الشيعه، ج 7 ص 256، ح 2 )

تقدير اعمال
قال الصادق (عليه السلام) :التقدير فى ليلة تسعة عشر و الابرام فى ليلة احدى و عشرين و الامضاء فى ليلة ثلاث و عشرين.
امام صادق (عليه السلام) فرمود: برآورد اعمال در شب نوزدهم انجام مى‏گيرد و تصويب آن در شب بيست ويكم و تنفيذ آن در شب بيست‏سوم. (وسائل الشيعه، ج 7 ص 259 )

احياء شب قدر
عن فضيل بن يسار قال: كان ابو جعفر (عليه السلام) اذا كان ليلة احدى و عشرين و ليلة ثلاث و عشرين اخذ فى الدعا حتى يزول الليل فاذا زال الليل صلى.
فضيل بن يسار گويد: امام باقر (عليه السلام) در شب بيست و يكم و بيست‏سوم ماه رمضان مشغول دعا مى‏شد تا شب بسر آيد و آنگاه كه شب به پايان مى‏رسيد نماز صبح را مى‏خواند. (وسائل الشيعه، ج 7، ص 260، ح 4 )

دعا براي امام زمان(ع) در شب 23 ماه رمضان
از امامان معصوم(ع) چنين نقل شده است:
اين دعا را در شب بيست و سوم ماه مبارك رمضان در حال سجده، ايستاده، نشسته، و در همة حالات تكرار مي‌كني و نيز در همة اوقات اين ماه و هر قدر كه مي‌تواني و هر موقع از دوران زندگي‌ات به يادت آمد مي‌خواني، بعد از تمجيد خداي و درود بر پيامبر(ص) مي‌گويي:
اللّهمّ كن لوليـّك الحجّة بن الحسن، في هذه السّاعة و في كلّ ساعةٍ، وليـّاً و حافظاً، و قائداً و ناصراً، و دليلاً و عيناً، حتّي تسكنه أرضك طوعاً و تمتّعه فيها طويلاً.1
خداوندا، ولي و برپاكننده امرت، محمد، زادة حسن، مهدي را، كه برترين درودها و سلام‌ها بر او و پدرانش باد، در اين ساعت و در همه ساعت‌ها، سرپرست، نگهدار، راهبر، ياور، راهنما و پشتيبان باش تا او را [نه از سر زور بلكه] به اختيار [مردم] در زمين جايگاه بخشي و او را در درازا و پهناي زمين بهره‌ور و كامران سازي. { 1.مصباح المتهجّد، ص 630؛ المصباح، ص 779.}