سرمه اندیشه

آقاى على رضا جعفرى فرزند علامه نقل مى كند:
ايشان علامه محمد تقى جعفرى چه در ايام طلبگى و چه پس از آن چنان مطالعه مى كردند كه از اطراف غافل مى شدند نقل مى كردند كه هنگام تحصيل در مدرسه صدر در نجف روزى نزديك به ظهر در حجره اى آبگوشتى بر سر چراغ بار گذاشتم و سپس مشغول مطالعه شدم پس از چندى ناگهان متوجه شدم كه طلاب مدرسه در حال شكستن درب حجره هستند با سرعت در را باز كردم و با حالت اعتراض خطاب به آنان گفتم من مشغول مطالعه هستم چرا مزاحم مى شويد كه در همين حين به ناگاه متوجه شدم كه تمامى حجره را دود گرفته و طلاب به تصور اينكه حجره من آتش ‍ گرفته براى كمك و نجات من آمده اند من از فرط توجه به مطالب مورد مطالعه چيزى متوجه نشده ام . عشق ايشان به مطالعه و تحقيق تا آخرين روزهاى حياتشان نمايان بود. برخى افراد كه تازه در مسير تعلم و دانش ‍ آموزى قدم گذارده بودند هنگاميكه در مراجعه به استاد از ايشان مى خواستند كه راجع به شيوه درس خواندن به آنان رهنمودى بدهند پاسخ مى دادند كه درس خواندن تنها با عشق ميسر است

امام كاظم عليه السلام فرمودند
در عصر سليمان بن داود قحطى سختى شد
مردم از وضع بد خود به سليمان شكايت كردند، و از او تقاضا كردند براى آنان از درگاه الهى باران بخواهد
سليمان گفت
فردا چون نماز صبح بجاى آورم ، بيرون مى روم و دعا مى كنم
فردا صبح سليمان پس از اداء نماز از شهر بيرون رفت ، و مردم نيز او را براى دعا همراهى كردند
سليمان در ميان راه مورچه اى را ديد كه دستها را بسوى آسمان بلند كرده و پاها را بر زمين قرار داده و مى گويد
بارخدايا ما مخلوقى ضعيف از مخلوقات تو هستيم ، و از روزى و رزق تو بى نياز نيستيم
اى خداوند بزرگ ما را بواسطه گناهان بنى آدم هلاك مفرما
چون حضرت سليمان اين دعا را بشنيد، فرمان داد مردم به شهر بر گردند
زيرا بوسيله دعاى مورچه اى باران رحمت حق بر شما نازل خواهد شد
پس برگشتند و در آن سال بقدرى باران آمد كه مانند آن را هرگز نديده بودند

یک بانوي تحصيلکرده آلماني که پس از مطالعه کتابي درباره سيدالشهداء(علیه السلام)، شيفته مذهب تشيع شده بود، با حضور در محضر آیت الله روحانی شهادتین را بر زبان جاری ساخت و به دین اسلام علوی پیوست.
يک بانوي تحصيلکرده آلماني که پس از مطالعه کتابي درباره سيدالشهداء(علیه السلام)، شيفته مذهب تشيع شده بود،با حضور در محضر مؤلف کتاب که از مراجع تقليد است، به دين اسلام گرويد.این بانوی آلمانی ابتدا توضیحاتی درباره مطالعاتش در حوزه دین اسلام سخن گفت و سپس آیت الله سيد محمدصادق روحانی، کلیاتی در مورد اسلام این دین برتر و خاتم برای این بانو ارائه داده و او را به وظیفه خطیری که بعنوان یک زن محقق اگاه ساختند. او سپس شهادتین را بر زبان جاری ساخت و به دین اسلام علوی پیوست.

وی نام زیبای حسنی (Hosna) را برای خود برگزید و البته از کمبود تبلیغات شیعی در آلمان و انگلیس گله مند بود و معتقد بود جوانان زیادی تمایل به آشنایی با دین اسلام دارند اما بیشتر منابع از طریق اهل سنت و ترک های اهل سنت میباشد و منابع شیعی بسیار بسیار کم و کمتر از آن مبلغ آشنا به موضوعات دینی و متناسب با دنیای کنونی.این بانوی تازه مسلمان یکی از دلایل تمایل به اسلام علوی را مطالعه کتاب قیام امام حسین(علیه السلام) نوشته آیت الله روحانی که به انگلیسی ترجمه شده است، اعلام کرد.

سپس آیت الله روحانی یک جلد قرآن با ترجمه انگلیسی را به وي اهدا کرده و به وی سفارش کردند که در مورد اصول دین و بعد فروع دین، تحقیقاتش را ادامه دهد و چنانچه به سؤالات و شبهاتی برخورد از طریق علمای صاحب صلاحیت پیگیر پاسخ باشد تا با دلایل قرآنی ـ روایی و البته عقلانی و استدلالی به آنها پاسخ دهد.
يک دختر آلماني شيعه شد

تاثیر"بسم الله الرحمن الرحیم"دررفع اندوه
هر کس کاری او را اندوهگین و به خود مشغول کرد، با اخلاص برای خدا بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگوید.
رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و اله فرمودند: هر کس کاری او را اندوهگین و به خود مشغول کند و او با اخلاص برای خدا بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگوید و با قلبش به سوی او رو کند، یکی از این دو برای او خواهد بود:
یا در دنیا به حاجتش می‏‌رسد و یا حاجتش نزد پروردگار بوده و برای او ذخیره می‏‌شود و آن برای مؤمنان ماندگارتر است.

متن حدیث:

مَن حَزَنَهُ أَمرٌ تَعاطاهُ فَقالَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ و هو مُخلِصٌ لِلّهِ بِقَلبِهِ إلَیْهِ لَم یَنفَکَّ مِن إحدَی اثْنَتَینِ إمّا بُلُوغُ حاجَتِهِ فِی الدُّنیا و إمّا یَعدِلُهُ عِندَ رَبِّهِ و یَدَّخِرُ لَدَیهِ و أبقی لِلْمُؤمِنینَ.

«التوحید، صفحه ۲۳۲»

قتل جعفر بن محمد بن هارون ملقب به متوكل روز سوم يا چهارم شوال سال ۲۴۷ قمرى
جعفر بن محمد بن هارون ملقب به متوكل روز سوم يا چهارم شوال سال ۲۴۷ قمرى كشته شد . در سبب قتل او مى نويسند که: متوكل حضرت على عليه‌السلام را دشمن مى داشت و توهين مى كرد. روزى برحسب عادت خود به آن جناب جسارت نمود . منتصر باللّه فرزند متوكل در آن مجلس بود . چون شنيد رنگش متغيّر گشت و غضبناك گرديد و متوكل او را دشنام داد . منتصر در صدد قتل اوبرآمد . چند نفر از غلامان خاص متوكل را براى كشتن او معين كرد . شبى متوكل در قصر خود با نديمان خمر خورد و مست شد و مسئول و رئيس نديمان آنها را مرخص نمود . فقط فتح بن خاقان نزد متوكل ماند .غلامان كه مهياى كشتن متوكل بودند با شمشيرهاى برهنه داخل شدند و فتح الله خان فرياد كشيد واى بر شما امير المؤمنين را مى كشيد خود را روى متوكل انداخت غلامان هر دو را كشتند و به نزد منتصر باللّه رفتند و بر او به خلافت سلام كردند مدت خلافت متوكل ۱۴ سال و ده ماه شد و در ۴۱ سالگى هلاك گرديد متوكل مردى خبيث و بد سريره بود و با آل ابيطالب سخت دشمنى داشت . پيوسته در صدد اذيت آنها بود و به ظنّ و تهمت آنها را گرفتار مى كرد . لذا آنچه در ايام او بر علويين گذشت در ايام خلفاى ديگر چنين نبود . حتى كسى كه به آل ابوطالب احسان مى كرد سخت او را تعقيب مى نمود و از احسان به آنها منع مى كرد تا اينكه مردم از رعايت آل ابوطالب دست كشيدند و كار برايشان سخت شد ولى بعد از هلاكت متوكل از فشار خارج شدند.

از كارهاى زشت متوكل منع كردن مردم از زيارت امام حسين عليه‌السلام بود . يك نفر يهودى ديزج نام را براى شخم و محو كردن آثار قبر امام و سختگيرى به زوار آن حضرت به كربلا فرستاد و ديزج با كارگران زياد در سال ۲۳۶ قمرى سر قبر امام حسين به كربلا رفتند و هيچكدام جرئت نكردند اقدامى كنند ولى ديزج يهودى بيلى بر دست گرفت و قبر شريف را خراب كرد بعد ساير كارگران اقدام نمودند و قبر را منهدم ساختند و دور قبر را شخم كردند و آب جارى نمودند و نگهبان گذاشتند تا كسى به زيارت نرود ولى بعضى از عاشقان اباعبدالله بعد از نيمه شب از جائى كه نگهبانان نبينند خود را به قبر شريف مى رسانيدند بدين روش بود تا متوكل كشته شد و شيعيان باز به زيارت آزادانه آمدند و قبر شريف را به همان طريق سابق ساختند .

مرحوم شيخ عباس قمى در تتمه المنتهى ص ۳۴۷ ج ۲ از كتاب اربعين قمى نقل كرده که : هارون الرشيد در زمان خلافتش دستور داد عمارت و قبر امام را خراب كنند و تمام زمين حاير را شخم زدند و زراعت نمودند و درخت سدرى كه علامت قبر گذاشته بودند از ريشه درآوردند تا قبر ساخته نشود و بعد از هارون متوكل ملعون اين كار را كرد . غير از اين دو ملعون كسى متعرض قبر مبارك نشد ولى مسترشد عباسى و پسرش راشد خزانه و اوقاف كربلا را گرفتند و در سال ۳۶۹ عضد الدوله ديلمى عمارت و بقعه و رواق در نجف و كربلا ساخت بعد از آنكه هارون بقعه در نجف ساخته بود آن را خراب كرد.

مسعودى نقل كرده که: منتصر پسر متوكل بر اهل بيت رسول خداصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم رؤ ف بود و به آل ابوطالب احسان مى كرد و از زيارت امام حسين كسى را منع نمى نمود و فدك را به اولاد امام حسن و امام حسينعليه‌السلام رد كرد و اوقاف آل ابوطالب را آزاد ساخت و مانع تعرض به شيعيان على عليه‌السلام بود و بعد از شش ماه خلافت مريض شد و درگذشت ولى بعضى گويند که : اورا مسموم كردند.