سرمه اندیشه

قوانین کشور ایران در مورد محصولات تراریخته
متاسفانه قوانین و مقررات ایران پیرامون این محصولات بسیار اندک است وفقط یک قانون مستقل در این رابطه وجود دارد و آن هم قانون ایمنی زیستی کشور و پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا که در تاریخ 29/5/1382 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است. این قوانین نیز نارسایی های زیادی دارند
عمده تاکید قانون ایمنی زیستی کشور بر این است :
صدور، تمدید و لغو مجوز فعالیت در امور مرتبط با فناوری زیستی جدید بارعایت قوانین مربوط به هر دستگاه و ضوابط ایمنی زیستی موضوع ماده (3) این قانون برعهده دستگاههای اجرائی ذی‌صلاح به شرح ذیل می‌باشد:
الف ـ وزارت جهاد کشاورزی در امور مرتبط با تولیدات بخش کشاورزی و منابع طبیعی.
ب ـ وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در امور مرتبط با ایمنی و سلامت موادغذایی، آرایشی، بهداشتی و موادپزشکی.
ج ـ سازمان حفاظت محیط زیست در امور مرتبط با حیات وحش و بررسی ارزیابی مخاطرات زیست محیطی بر مبنای مستندات علمی ارائه شده توسط متقاضی.
که البته در رابطه با محصولات تراریخت کشاورزی شاید بشود گفت هر سه دستگاه ذکر شده مسئول بررسی مخاطرات این محصولات هستند و ضمن آن که طبق ماده ۷ این قانون بایستی مقررات برچسب گذاری محصولات رعایت گردد .
اما آن چه در عمل رخ داده است متاسفانه گویای این مطلب است که طی کم توجهی مسئولین این سه دستگاه و یا کم و کاست این قانون علاوه بر واردات این محصولات وعدم سنجش مخاطرات آنان پیش از رهاسازی در بازار همانطور که قبل تر بیان شد کاشت این بذر ها خصوصا بذر برنج در کشور مشاهده شده است.و حتی قانون برچسب گذاری برای این محصولات رعایت نمی شود.
محصولات تراریخته عامل شیوع بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان
اما متاسفانه مسئولین به جای جلوگیری از این موارد تحت تاثیر جوسازی های موافقان این محصولات قرار گرفته و بدون در نظر گرفتن مخاطرات واردات و کشت این محصولات جلوی منتقدان صف آرایی نموده اند تا جایی که برخی دانشمندان مخالف رهاسازی بدون سنجش این محصولات را از مراکز مهم ژنتیکی کشور اخراج نمودند.
دکتر علی کرمی استاد ژنتیک که از منتقدان رهاسازی بدون دقت محصولات تراریخته است در گفتگویی مطرح میکند که مخالف فناوری ژنتیک نبوده و برعکس مدافع این علم است ولی تاکید میکند متاسفانه از این علم بدرستی در بخش گیاهی استفاده نگردیده وی در اینباره و در مورد تفاوت فرآیند طی شده در یک داروی نوترکیب که همان اصلاح ژن شده است با یک گیاه تراریخته می گوید:
در تهیه یک داروی نوترکیب، مثلاً هورمون رشد یا انسولین یا داروهای دیگر، ژن مسئول آن در انسان با روشهای مهندسی ژنتیک در یک فرایند بسیار دقیق مثلاً وارد یک مخمر یا سلول شده و پس از تولید و خالص‌سازی، بعد از گذشت از چهار تا پنج مرحله آزمایش بسیار دقیق به بازار وارد می‌شود؛ ابتدا آن را روی حیوانات آزمایشگاهی در آزمایشگاه تست می‌کنیم تا مطمئن شویم خطری ندارد؛ بعد بررسی‌های انسانی را داریم که خودش سه فاز دارد؛ ابتدا در جمعیتهای کوچک؛ بعد در جمعیتهای بزرگتر؛ گاهی چندین سال طول می‌کشد که دارو از آزمایشگاه به داروخانه برسد. آیا شما در گیاه هم این ارزیابی‌ها را انجام دادید؟ ثانیاً در داخل جعبه هر دارو، یک برگه توضیحات کامل درباره مشخصات، ترکیبات، موارد مصرف و از همه مهمتر عوارض احتمالی آن با جزئیات کامل نوشته شده و مصرف کننده آن را مطالعه می‌کند. آیا در محصولات تراریخته هم همین‌طور است؟ بسیاری از مردم ایران اطلاع ندارند که سالهاست برنج، ذرت، سویا، روغنها و انواع محصولات واجد ترکیبات تراریخته را مصرف می‌کنند؛ چرا اطلاع ندارند؟ چون برچسب تراریخته ندارد؛ درحالی که در اکثر کشورهای اروپایی محصولات تراریخته برچسب دارد.
محصولات تراریخته عامل شیوع بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان
وی همچنین در رابطه با اهمال مسئولین در رابطه با ورود محصولات تراریخته به مزارع می گوید:
البته! براساس قانون ایمنی زیستی کشور (مصوب مجلس شورای اسلامی) نباید تراریخته‌ای به مزارع برود، مگر اینکه از سه مرکز مجوز کسب کند: وزارت بهداشت، وزرات جهاد کشاورزی و سازمان حفاظت محیط‌زیست. حالا خود محققان وزرات جهادکشاورزی ساخته‌اند؛ خود وزارت جهاد کشاورزی هم تأییدیه می‌دهد؛ بعد هم خود آقایان به مزرعه بردند! از دو جای دیگر مجوز نگرفته‌اند. این برخلاف قانون کشور نیست؟ بند چهار قانون ایمنی زیستی را بخوانید که ذکر کرده پس از کسب مجوز از سه مرکز. این را شورای ملی ایمنی زیستی باید تأیید کند. ما کی گفتیم مخالف تراریخته هستیم؟ ما می‌گوییم شما مطابق با قانون عمل کنید، آن وقت هیچ مخالفتی نمی‌کنیم که هیچ؛ از شما حمایت هم می‌کنیم. همه باید مطیع قانون باشند.
موضع رهبری و سیاستهای بالادستی نظام، درباره غذای سالم، در تقابل با تراریخته‌هاست
در مصوبه 26 آبان 94، رهبری سیاستهای کلی محیط‌زیست کشور را ابلاغ کردند. بند هشت آن می گوید«گسترش اقتصاد سبز با استفاده ازمحصولات کشاورزی سالم و ارگانیک». در این قانون به وضوح مشخص است که برنامه ریزی کلان کشور بایستی بر اساس توسعه محصولات کشاورزی سالم و ارگانیک باشد؛ نه تراریخته
در حالی که متاسفانه دولت در لایحه برنامه ششم نوشته قصد توسعه تراریخته درمورد پنبه و برنج را دارد.
در کنار همه این بررسی ها باید گفت مسئله محصولات تراریخته و واردات و کشت و توسعه ی این محصولات بایستی با یک علامت سوال بزرگ وجدی از طرف همه دستگاه های مسئول مواجه شود و تا زمانی که بی خطر بودن این محصولات بطور قطع به نتیجه نرسیده است نباید اجازه رهاسازی وخصوصا کشت این محصولات داده شود
سوالاتی که همه ی صاحب نظرات نسبت به آنها نگران و دغدغده مند هستند شامل سوالاتی مانند اینکه:
آیا میتوان به بذرهایی که حتی می توانند با هدف تغییر DNA انسانها تولید شوند و یکی از بزرگترین خطرات تروریستی جهان که همان بیوتروریسم اگروتروریسم و یا تروریسم پنهان است براحتی اعتماد کرد؟
آیا مردم حق ندارند بدانند چه محصولاتی مصرف میکنند و محصولات نباید برچسب گذاری شوند؟
آیا وظیفه دولت ها این نیست که مردم را نسبت به مخاطرات این محصولات آگاه کنند؟
آیا مافیای مونستانتو به کشور ما نیز نفوذ کرده که نمیتوان جلوی این محصولات ایستاد و مخالفان آن براحتی حذف می شوند؟
و آیا نمی توان بطور مثال برای تولید روغن مردم مواد اولیه ی اورگانیگ از کشورهای دیگری وارد کرد؟
و هزاران سوال بی جواب دیگر . شاید زمان آن باشد تا جدی گرفتن این مسئله و مطالبه حقوق مردم از مسئولین به یک مطالبه عمومی تبدیل شود.

- پس از گزارش هایی که پیرامون بیماری های مشاهده شده در بدن کسانی که مشخصا در مصرف کنندگان محصولات تراریخته خصوصا در مناطقی که محصولات کاشت نیز می شد می رسید و همین طور آمار میزان بالای مصرف سموم در مزارعی که این محصولات کاشت شده بود در تمام جهان نگرانی های پیرامون این محصولات و عوارض آن ها بوجود آمد تا آنجا که در اکثر کشور های اروپایی ابتدائا قوانینی وضع شد تا از واردات و همچنین کاشت این محصولات در کشور هایشان جلوگیری شود و همزمان آزمایشات مختلفی روی این محصولات و همچنین عوارض آنها روی حیوانات آزمایشگاهی آغاز شد
- یک آکادمی آمریکایی با استناد به مطالعات صورت گرفته بر حیوانات، تأثیرات این اصلاحات ژنتیکی را بر روی ارگان‌های صدمه‌دیده، اختلالات دستگاه گوارش و دستگاه ایمنی بدن، افزایش سرعت پیر شدن و ناباروری عنوان کرد.
- همچنین مطالعات انسانی نشان ‌داد که چگونه اصلاحات ژنتیکی GM مواد غذایی می‌تواند موادی در درون بدن انسان باقی بگذارد که باعث مشکلات طولانی‌مدت خواهد شد.
- طبق گزارش‌های این آکادمی به‌عنوان‌مثال، ژن‌ها در داخل سس سویا، می‌توانند به دی. ان. ای باکتری زنده درون بدن انسان منتقل شوند. همچنین اصلاحات ژنتیکی درون‌دانه ذرت، سم حشره‌کشی تولید می‌کند که درون خون زنان باردار و جنین آن‌ها یافت شده است.
محصولات تراریخته عامل شیوع بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان
- از بذرهای تراریخته كار خاصی برنمی آید (بازده خاصی ندارند). آنها یا همچنان در برابر علف كش ها مقاوم هستند و یا حشره كش های خاص خود را تولید می كنند كه به معنای ورود سموم از اینراه به زمینهای كشاورزی می باشد. تركیب این دو ویژگی در یك بذر با مهندسی ژنتیكی(stacked events) به مرور افزایش پیدا كرده. آنها در حال حاضر ٣٣٪‌ از گیاهان تراریخته را تشكیل می دهند.
برخی از دانشمندان و مراکز علمی بذرهای تراریخته را عامل گسترش سرطان میدانند
Description: ۳۸ کشور تراریخته ها را ممنوع کرده اند، اما ما مصرف می کنیم
دکتر عمرانی عضو هیئت رئیسه انجمن ارگانیک ایران و عضو هیئت رئیسه اتحادیه ملی محصولات کشاورزی در مورد مشکلات تولید محصولات تراریخته می گوید:
بیش از 90 درصد محصولات اکنون حاوی ژن مقاومت به علف‌کش‌ها هستند. کمیته مشترک سازمان جهانی بهداشت و فائو بر مبنای اظهار نظر انجمن بین‌المللی تحقیقات سرطان‌ به این نتیجه رسیده‌اند که علف‌کش‌ غالب در محصولات تراریخته یعنی گلایفوسیت سرطان‌زاست. در حالی که از زمان تجاری شدن محصولات تراریخته در سال 1996 تاکنون مصرف این علف‌کش 15 برابر افزایش یافته است.»
وی معتقد است :«این به معنی مخاطرات فراوان سلامت و زیست محیطی است چراکه ماده‌ای که باعث سرطان می‌شود، عامل ایجاد بیماری‌های دیگری مثل آلزایمر،‌ اوتیسم، افزایش سرطان‌های گوارشی و عملکرد منفی غدد بدن می‌شود که افزایش این بیماری‌ها در کشور آمریکا همگام با افزایش تولید محصولات تراریخته رشد معنی‌داری داشته است استفاده از علف‌کش‌ها در گیاهان تراریخته مقاوم به علف‌کش، باکتری‌های خاک را از بین می‌برند و روند تجزیه بقایای موجودات و تثبیت کربن و نیتروژن اتمسفری را با مشکل مواجه کرده و خاک را به یک توده فیزیکی بی‌‌خاصیتی تبدیل می‌کند.»
مشکلات علف کش انحصاری مونسانتو

به منظور برخورداری از یک زندگی سالم، هریک از ما بایستی از مقدار مجاز مصرف روزانه مواد معدنی مختلف آگاهی داشته باشیم، به این دلیل که زیاده روی در مصرف آنها می‌تواند به مشکلاتی جدی در سلامت منجر شود. این مقاله در خصوص میزان توصیه شده‌ی سدیم مصرفی در روز و اینکه چگونه مصرف بیش از حد این ماده‌ی معدنی می‌تواند موجب بروز عوارض جانبی شود، اطلاعاتی را فراهم ساخته است.
نمک یک ماده‌ی قدیمی بوده که جهت افزودن به طعم غذا و همچنین به عنوان ماده‌ی نگهدارنده مورد استفاده قرار می‌گرفته است. سدیم و کلر دو جزء نمک را تشکیل داده که از میان آنها به مصرف سدیم بایستی توجه ویژه نمود. هریک از ما به خوبی از این حقیقت آگاهی داریم که سدیم را بایستی در مقادیر کم مصرف نماییم. با این حال، مشاهده شده است که درصد بالایی از جمعیت بیش از میزان توصیه شده‌ی روزانه از سدیم استفاده می‌کنند، که این نوع مصرف عمدتاً از نمک طعام و مواد غذایی فرآوری شده ناشی می‌شود.
نقش سدیم
سدیم نقش مهمی در بدن ایفا می‌کند، به این دلیل که به حفظ تعادل آب، انتقال پیامهای عصبی و تنظیم انقباض و انبساط عضلانی رسیدگی می‌کند. همچنین با بهبود عملکردهای سالم سلولهای بدن نقش مهمی در هیدراتاسیون بازی می‌کند. علاوه بر این، سدیم مسئول راندن آب به درون سلولهای بدن بوده و پتاسیم مواد زائد را از سلول به بیرون می‌راند. این کار به حفظ تعادل آب در بدن کمک می‌کند. پیش از اطلاع از میزان مجاز مصرف روزانه‌ی سدیم، فرد بایستی ابتدا از خطرات ناشی از مصرف بالا و پایین این ماده‌ی معدنی آگاهی یابد.
مشکلات ناشی از مصرف زیاد سدیم
مصرف کمتر سدیم همیشه بخشی از درمان مورد نیاز جهت پایین آوردن فشار خون بالا بوده است. مصرف آن در حد زیاد، به طور مستقیم منجر به بروز مشکلات مهلکی در سلامت مانند بیماریهای قلبی، فشار خون بالا، سکته مغزی و یا نارسایی کلیوی می‌شود. کلیه‌های ما مسئول تنظیم مقدار سدیم در بدن می‌باشند. آنها هنگامی که سطح سدیم پایین است آن را حفظ کرده و زمانی که مقدار آن بالا است، این ماده‌ی معدنی را دفع می‌نمایند. ناتوانی کلیه‌ها در تنظیم سطح سدیم در بدن منجر به تجمع آن در بدن می‌شود. یکی از ویژگی‌های فیزیکی سدیم این است که آب را نگه می‌دارد. در نتیجه، این مقدار بیش از حد سدیم، آب را نگه داشته در نتیجه حجم خون افزایش می‌یابد. این امر موجب می‌شود قلب به منظور به حرکت در آوردن حجم خون افزایش یافته از میان عروق خونی، سخت‌تر کار کند. به علاوه، این امر منجر به افزایش فشار بر روی عروق و به عبارتی فشار خون بالا می‌شود.
همانطور که وجود بیش از حد سدیم برای بدن انسان ضرر دارد، به طور مشابه مصرف پایین آن نیز موجب بروز مشکلاتی می‌شود. کمبود سدیم را هیپوناترمی نامند. این وضعیت می‌تواند موجب بروز پیامدهای سختی مانند تشنج، کما، و یا حتی مرگ شود. با وجود مشکلات بسیار مرتبط با سلامت، واجب است که از میزان روزانه‌ی مصرف توصیه شده این ماده آگاهی داشته باشید.
عوامل مختلفی وجود داشته که مصرف توصیه شده‌ی روزانه‌ی آن را تحت تأثیر قرار می‌دهند که از آن جمله می‌توان به سن و وضعیت سلامت فرد اشاره کرد. 500 میلی‌گرم در روز حداقل سدیم مورد نیاز جهت انجام عملکرد طبیعی بدن می‌باشد. مصرف توصیه شده سدیم در روز در افراد سالم به 300ر2 میلی‌گرم محدود می‌شود. با این حال، از آنجا که بسیاری افراد نمک طعام و غذاهای فرآوری شده را در مقادیر زیاد مصرف می‌کنند، مصرف توصیه شده در محدوده‌ی بالا قرار می‌گیرد. افرادی که در آنها فشار خون بالا تشخیص داده شده است، نیاز داشته که مصرف سدیم خود را کاهش دهند (به این معنی که نبایستی بیش از 500ر1 میلی‌گرم در روز از آن مصرف کنند). جدول ذیل مقدار توصیه شده سدیم برای هر گروه سنی را به تفصیل نشان می‌دهد.
گروه سنی
سدیم مصرفی توصیه شده (میلی‌گرم)
1 تا 3
1000
4 تا 8
1200
9 تا 50
1500
51 تا 70
1300
70 به بالا
1200
لازم است که هر فرد مصرف توصیه شده از آن را دریافت نماید، خصوصاً کودکان و افرادی که مبتلا به فشار خون بالا می‌باشند. افراد مبتلا به فشار خون بالا بایستی مصرف افزایش یافته سدیم را در اولین فرصت کاهش داده و به میزان توصیه شده برسانند.
به منظور جلوگیری از مصرف بیش از حد سدیم، فرد بایستی مصرف آن را با خوردن میوه‌های تازه، میان وعده‌های کم نمک و با خودداری از مصرف بیش از حد نمک طعام، غذاهای فرآوری شده و غذاهای سرشار از سدیم کاهش دهد. علاوه بر آن، فرد بایستی به منابع سالم سدیم و جایگزینهای نمک روی آورد.
سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه‌ی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه‌های پزشک متخصص در نظر گرفته شود.

پس از استقرار دین اسلام در سرزمین ایران که در نتیجه پیروزی اعراب مسلمان بر ساسانیان و فتح ایران توسط آنها روی داد، تحولات بسیاری در عرصه‌های اجتماعی، مذهبی و سیاسی ایران به وجود آمد. ایرانیان که از تبعیض طبقاتی موجود در کشورشان ناراضی بودند اسلام را پذیرفتند و در اشاعه آن کوشیدند[۱][منبع نامعتبر؟] ولی با این حال هرگز مخالفت خویش را با سلطه امویان و عباسیان بر خاک ایران پنهان نکردند و جنبش‌های استقلال‌طلبانه‌ای را به پا ساختند که تشکیل حکومت‌هایی چون زیاریان و صفاریان (۹۰۳–۸۶۶ م) را می‌توان از نتایج آنها برشمرد.

طاهریان برای اولین بار پس از ظهور اسلام نواحی شرقی ایران همچون خراسان امارت استخلاف تشکیل دادند و صفاریان نیز برای نخستین بار از زبان فارسی به جای زبان عربی استفاده کردند. در دوره سامانیان (۹۹۹–۸۱۹ م) از خط پهلوی ساسانی، خط فارسی نوین پدیدآورده شد و الفبای عربی با زبان فارسی رواج یافت.

حکام آل بویه (۱۰۵۵–۹۴۵ م) پس از فتح شیراز و تأسیس حکومت خویش راهی بغداد شده آن را تصرف نمودند و مقام خلافت را به آلت دست خویش تبدیل نمودند و قدرت واقعی را در دستان خویش گرفتند.

غزنویان (۱۱۸۶–۹۷۷ م) خود را به عنوان غازیان یا جنگجویان مسلمان مطرح ساختند و سرزمین‌هایی همچون هندوستان را مورد تهاجم خویش قرار دادند.

سلجوقیان (۱۱۹۴–۱۰۳۸ م) با پیروزی بر غزنویان حکومت خویش را تأسیس نمودند و سراسر ایران را تحت سیطره خویش درآوردند و به یاری وزرای بزرگ و دانشمند ایرانی قدرت خود را تثبیت نمودند ولی در نهایت توسط خوارزمشاهیان از میان رفتند.

در دوره حکومت خوارزمشاهیان (۱۲۳۱–۱۰۷۷ م) تهاجم مغول‌ها به خاک ایران آغاز گردید. نتیجه این تهاجم انقراض حکومت خوارزمشاهیان و غارت شهرها و قتل‌عام مردم ایران بود که با نابودی اقتصاد و کشاورزی ایران همراه گردید.

مغول‌ها به سرعت خاک ایران را تصرف نمودند و ضمن لشکرکشی به بغداد و به قتل رساندن خلیفه عباسی خلافت اسلامی را از میان بردند (۱۲۲۸ م)

پس از مغول‌ها، تیموریان (۱۵۰۶–۱۳۷۰ م) به خاک ایران هجوم آوردند و بار دیگر سرزمین ایران را عرصه تاخت و تاز و غارت قرار دادند.

از دوره صفوی (۱۷۳۲–۱۵۰۱ م) مذهب تشیع به عنوان مذهب رسمی ایران معرفی گردید. مذهب تشیع با ویژگی‌های سیاسی و اجتماعی خویش باعث اتحاد و استقلال ایران گردید و هویت ملی آن را در برابر تهاجمات و ضربات مهلک امپراتوری عثمانی حفظ نمود و ایران توانست بار دیگر به عنوان یک قدرت بزرگ سیاسی و مذهبی قد علم کند.
در دوره شاه عباس کبیر شهر اصفهان به عنوان پایتخت ایران انتخاب گردید و به اوج عظمت و شکوه دست یافت به طوری که یادگارهای بسیاری از آن دوران تا عصر حاضر نیز بر جای مانده‌اند. صفویان در نتیجه تهاجم افغان‌ها و تصرف اصفهان توسط آنها از میان رفتند.

نادرشاه افشار افغان‌ها را شکست داد و ضمن تسلط بر تمامی خاک ایران، سلسله افشاریان را تأسیس نمود (۱۷۳۴ م). پس از افشاریان، زندیان (۱۷۹۶–۱۷۵۰ م) بر اریکه قدرت تکیه زدند و در دوره حکومت آنها شهر شیراز به پایتختی انتخاب گردید و به شهری باشکوه و بزرگ تبدیل شد.

در دوره قاجاریان (۱۹۲۴–۱۷۷۹ م) نفوذ قدرت‌های استعماری همچون انگلیس و روسیه تزاری در ایران توسعه یافت و این قدرت‌ها با تحمیل عهدنامه‌هایی همچون ترکمانچای، گلستان و پاریس بر دولت ایران سرزمین‌های وسیعی در آذربایجان، گرجستان، ارمنستان و خراسان را از خاک ایران جدا کردند. نتیجه این تحولات وقوع جنبش‌هایی چون قیام تنباکو، مشروطیت، جنبش جنگل و قیام محمد خیابانی در ایران بود.

در سال ۱۹۲۴ میلادی رضاخان به حکومت دست یافت و تأسیس سلسله پهلوی را اعلام نمود. در دوره پهلوی صنعت نفت ایران به رهبری دکتر محمد مصدق ملی شد و همین مسئله زمینه‌ساز قیام‌های استقلال‌خواهانه گردید که در نهایت به انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ ش (۱۹۷۹ میلادی) منجر گردید.

انواع اصلی و روش های معمول پژوهشی چیست؟
پژوهش های موجود را می توان بر اساس معیارهای متعددی دسته بندی کرد. مثلا بر اساس چگونگی به کار بستن نتایج پژوهش ها می توان آن ها را به دو دسته “کاربردی” و”بنیادی” تقسیم کرد. نتایج پژوهش های کاربردی در کوتاه مدت و برای رفع مشکلات موجود قابل استفاده است. به بیان دیگر پژوهش های کاربردی در حل مسائل جاری مفید می باشند و از این رو تحت عنوان “کاربردی” شناخته می شوند. معمولا نیاز به انجام پژوهش های کاربردی زمانی احساس می شود که روش ها و اطلاعاتی که در اختیار داریم برای حل برخی از مشکلات موجود کافی نیست. در مقابل، پژوهش های بنیادی به توسعه و تعمیق مبانی علوم مختلف کمک کرده و در دراز مدت امکان گسترش مرزهای دانش بشری را فراهم می آورند. ممکن است یک پژوهش بنیادی در زمانی که انجام می شود کاربرد عینی و مشخصی نداشته باشد اما در دراز مدت مبنایی برای توسعه دانایی و انجام سایر پژوهش ها خواهد بود. علاوه بر این تقسیم بندی، پژوهش ها را می توان بر اساس حوزه موضوعی آن ها طبقه بندی کرد. مثلا، پژوهش های صنعتی، مذهبی، فرهنگی، کشاورزی، پزشکی و فنی. هر یک از این حوزه ها روش ها و اصول خاص خود را در انجام تحقیقات کاربردی و بنیادی در اختیار دارند که توسط پژوهشگران آن حوزه مورد استفاده قرار می گیرد.